We zijn breinprogrammeurs dus waarom weten we eigenlijk zo weinig over hoe het brein werkt?
Dit is een opmerking die ik tegenkwam in een interview dat ik zag van Kasper van der Meulen (The Breathwork Biohacker).
In dat interview vertelt hij dat hij als biologieleraar voor de klas heeft gestaan. En dat hij zich verwonderde over het feit dat leraren eigenlijk helemaal niet weten hoe het brein van kinderen werkt. En dat terwijl leraren feitelijk gewoon breinprogrammeurs zijn. Ze stoppen immers van alles in het hoofd van jonge kinderen.
te weinig kennis = Verkeerde verwachtingen
En weet je wie de meesters en meesteressen zijn van het breinprogrammeren? Ouders natuurlijk! Wij stoppen van alles in het brein van onze kinderen.
En de meeste ouders weten ook eigenlijk helemaal niet hoe het brein van kinderen werkt.
En wat ik keer op keer zie bij de moeders die ik coach is dat deze misverstanden over de werking en de ontwikkeling van de hersenen van (jonge) kinderen ertoe leiden dat ze allerlei verwachtingen hebben van hun kind die helemaal niet in overeenstemming zijn met de ontwikkeling van hun hersenen.
Wist je bijvoorbeeld dat kinderen tot een jaar of zeven helemaal niet in staat zijn om zichzelf emotioneel te reguleren? Dat ze daar jou voor nodig hebben? Ze hebben jou nodig om weer tot rust te komen. Want als je kind een driftbui, een woede uitbarsting of andere emotionele overload ervaart dan vindt er gewoon kortsluiting plaats in de hersenen. Je kind zit in een fight of flight situatie en kan daar zelf niet uitkomen. Je kind heeft op dat moment jouw kalmte nodig om weer te landen, om weer tot rust te komen. Je kind kan dat zelf nog niet.
En wist je dat kinderen tot een jaar of zeven geen tot zeer weinig impulscontrole hebben? Dat die wilde, ongecontroleerde, ondoordachte acties simpelweg gebeuren omdat de hersenen (nog) niet voldoende ontwikkeld zijn?
En dat het dus geen kwade wil, geen opzet of geen dwars gedrag is als je kind slaat, schopt, dingen gooit of op de muren kleurt? Ze kunnen zichzelf niet helpen! Hun hersenen hebben simpelweg die functie nog niet (voldoende) ontwikkelt om zich te bedwingen.
Waarom doe je dat nou?
Hoe vaak heb jij aan je kind gevraagd na zo'n wilde, ongecontroleerde actie: “Waarom doe je dat nou?” Met als antwoord: “Ik weet het niet”.
Ik in ieder geval veel vaker dan me lief was. 😝
En geloof me, je kind weet het echt niet. Het ligt aan de hersenen.
Kwaad worden, je geduld verliezen -hoewel begrijpelijk- is dan ook niet beste reactie op dit gedrag. Je wordt toch ook niet boos op een baby omdat die nog niet kan praten? Je weet immers dat dat biologisch gezien onmogelijk is.
Gemiste kans
En daarom is het belangrijk om te onthouden dat de verwachtingen die wij hebben van onze kinderen ons gedrag en onze reacties sturen.
Weten wat je kunt verwachten van je kind zorgt voor meer ruimte, het zorgt voor begrip voor je kind en het zorgt ervoor dat jij wél rustig en kalm kunt blijven op het moment dat je kind een woede uitbarsting heeft of op de muur heeft gekleurd.
En het is interessant om te zien dat we inmiddels zoveel weten over hoe het brein van kinderen werkt maar dat we in het dagelijks leven eigenlijk niet genoeg doen met die wetenschap.
En dat is een gemiste kans want als we meer rekening houden met de ontwikkeling van de hersenen van onze kinderen dan zouden zowel wij, de opvoeders/ouders als de kinderen daar zoveel baat bij hebben.
Wat ik mijn klanten daarom altijd leer in mijn Bewust Moederschap Programma is anders naar het gedrag van hun kind te kijken. Want zodra je kennis hebt van de hersenontwikkeling van je kind, kun je je verwachtingen bijstellen, en daardoor kun je als moeder anders naar uitdagende situaties kijken. Vanuit vertrouwen en rust in plaats vanuit frustratie en ergernis. En daardoor ga jij meer genieten van het moederschap en kan je kind zich in alle vrijheid ontwikkelen.
Comments